U-Ü HARFİ İLE BAŞLAYAN KIZ VE ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI

ÇOCUĞUMA HANGİ İSMİ VEREBİLİRİM?

UBAB: (Ar.) Er. 1. Pek taskın, coskun. 2. Delice akan sel.

UBEYD: (Ar.) Er. - (bkz. Ubeyde).

UBEYDE: (Ar.) Ka. - Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandıgı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah.

UBEYDULLAH: (Ar.)Er. - Allah'ın kulu.

UCAER: (Tür.) Er. - Degerli, yüce kimse.

UCATEKİN: (Tür.) Er. – Yücelikte essiz kimse.

UÇANAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek anlamında.

UÇANOK: (Tür.) Er. - Hızlı, atak, yigit.

UÇAR: (Tür.) Er. - Uçan, uçucu.

UÇARER: (Tür.) Er. - Uçar er.

UÇBAY: (Tür.) Er. - Sınır beyi.

UÇBEYİ: (Tür.) Er. - Selçuklu ve Osmanlılar'da sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad.

UÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır sehir hanı.

UÇKAN: (Tür.) Er. - Deli dolu, havai, toy.

UÇKUN: (Tür.) 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adıolarak kullanılır.

UÇMA: (Tür.) Er. 1. Dagın karlarla örtülmüs dik yamacı.

UÇMAN: (Tür.) Er. - Uçan uçucu.

UÇUK: (Tür.) Er. 1. Uçmus, soluk renk. 2. Çökmüs yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dag tepesi.

UÇUR: (Tür.) Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim.

UFKİ: (Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.

UFUK: (Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birlesir gibi göründügü yer. 2. Anlayıs,kavrayıs, görüs, düsünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UFUKTAN: (a.t.i.) Er. - Sabah aydınlıgının ufukla birlestigi nokta.

UGAN: (Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UGANBİKE: (Tür.) Ka. - Ugan bike.

UĞRAS: (Tür.) - Güçlük ve kötülükle ugrasma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUR: (Tür.) 1. Ýyilik, sans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilikgetirdigine inanılan iyilik kaynagı. - Ýslam'da bu tür düsüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURAL: (Tür.) Er. - Ugur - al.

UĞURALP: (Tür.) Er. - Hayırlı yigit.

UĞURATA: (Tür.) Er. - Hayırlı ata.

UĞURAY: (Tür.) - Ugurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURCAN: (Tür.) - Ýyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞUREL: (Tür.) Er. - Eli ugurlu olan.

UĞURHAN: (Tür.) Er. - Hayırlı lider.

UĞURLU: (Tür.) - Ugurlu olan, iyilik getirdigine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarakkullanılır.

UĞURLUBAY: (Tür.) Er. - Ugurlu -bay.

UĞURLUBEY: (Tür.) Er. - Ugurlu -bey.

UĞURSAL: (Tür.) Er. - Ugurla ilgili, ugurlu.

UĞURSAN: (Tür.) - Uguruyla tanınmıs olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURSAY: (Tür.) Er. - Ugur say.

UĞURSEL: (Tür.) - Ugur sel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURSOY: (Tür.) - Ugurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UĞURTAN: (Tür.) Er. - Ugur tan.

UGURTAY: (Tür.) Er. - Ugurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UGUS: (Tür.) 1. Anlayıs, zeka, bekleyis. 2. Benzeyis. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarakkullanılır.

UGUZ: (Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz.

UHRA: (Ar.) - Baska, diger. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UKAB: (Ar.) Er. 1. Karakus, kartal, tavsancıl kusu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarındanbirinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı.

UKBE: (Ar.) Er. - Ashabın meshurlarından: Ukbe b. Nafı.

UKDE: (Ar.) Er. 1. Dügüm. Zor, karısık, is. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu.

UKHUVAN: (Ar.) Ka. - Papatya.

UKNUM: (Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan herbiri.

UKUL: (Ar.)Er. - Akıl, us.

UKUS: (Tür.) Er. - (bkz. Ugus).

ULA: (Ar.) 1. Birinci. 2. San ve seref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULAÇ: (Tür.) Er. - Baglayan, baglayıcı. Sınır.

ULAÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır hanı.

ULAG: (Tür.) Er. - Ulak.

ULAS: (Tür.) - Amacına eris, istegine kavus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULU: (Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın.

ULUALP: (Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yigit.

ULUANT: (Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin.

ULUBAŞ: (Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse.

ULUBAY: (Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kisi.

ULUBEK: (Tür.) Er. - Saygınlıgı olan bey.

ULUBERK: (Tür.) Er. - Saygın kisilikli yigit..

ULUCAN: (Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kisi.

ULUÇ: (Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç(Kılıç) Ali Pasa'nın adı.

ULUÇAG: (Tür.) Er. - Hayırlı, ugurlu dönem.

ULUÇAM: (Tür.) Er. - Ulu - çam.

ULUÇKAN: (Tür.) Er. - Uluç - kan.

ULUDAĞ: (Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dag.

ULUDOĞAN: (Tür.) Er. - Dogustan yüce, ugurlu kimse.

ULUER: (Tür.) Er. - Saygın, ugurlu, yüce kimse.

ULUERKAN: (Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse.

ULUĞ: (Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın.

ULUHAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

ULUKAAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

ULUKAN: (Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen.

ULUKUT: (Tür.) Er. - Çok ugurlu, kutlu kimse.

ULUM: (Tür.) - Ululuk, hasmet, büyük gösteris. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUMAN: (Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse.

ULUMERİÇ: (Tür.) Er. - Ulu meriç.

ULUN: (Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Bugday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarakkullanılır.

ULUNAY: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ULUÖZ: (Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse.

ULUS: (Tür.) 1. Millet, halk, insan toplulugu. 2. Göçebe. 3. Oba, asiret, kavim. - Erkek ve kadın adıolarak kullanılır.

ULUSAN: (Tür.) Er. - Adı yüce tanınmıs kimse.

ULUSOY: (Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu.

ULUSU: (Tür.) Er. - Yüce, kutlu su.

ULUSAHİN: (Tür.) Er. - Ulu sahin.

ULUSAN: (Tür.) Er. - Yüce sanlı kimse.

ULUTAN: (Tür.) Er. - Ulu tan.

ULUTAŞ: (Tür.) Er. - Ulu tas.

ULUTAY: (Tür.) Er. - Ulu tay.

ULUTEKİN: (Tür.) Er. - Yüksek sahsiyetli ve sakin kisilikli.

ULVİ: (Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.

ULVİYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi).

UMA: (Tür.) Er. 1. Hediye, armagan. 2. Konuk, misafir.

UMAN: (Tür.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu.

UMAR: (Tür.) - Çare, çıkar yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMAY: (Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduguna inanılan Tanrıça. 2.Devlet kusu. - İsim olarak kullanılmaz.

UMMAN: (Ar.) - Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMRAN: (Ar.) 1. Bayındırlık, ma-murluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek ve kadın adıolarak kullanılır.

UMUR: (Tür.) - Görgü, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UMURAL: (Tür.) Er. - Görgü, bilgi, deneyim kazan.

UMURALP: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, yigit.

UMURBAY: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, saygın kisi.

UMURBEY: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, kisi.

UMUT: (Tür.) - Ummaktan dogan, güven duygusu, ümit. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNAN: (Tür.) 1. Sadakat, baglılık. 2. Hak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNAT: (Tür.) - Dogru yolu tutan. Akıllı. Ergin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UNGAN: (Tür.) Er. 1. Onmus kisi, mutlu. 2. Yürekli, yigit kisi.

UNSUR: (Ar.). - Öge, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URAL: (Tür.) Er. - Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradag.

URALP: (Tür.) Er. - Kentli yigit.

URALTAN: (Tür.) Er. - Ur - altan.

URALTAY: (Tür.) Er. - Ur - altay.

URAM: (Tür.) Er. - Büyük, genis yol.

URAN: (Tür.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URANDU: (Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmis. 2. Hayırlı.

URANGU: (Tür.) Er. - Savasçı, savaskan.

URAZ: (Tür.) Er. - Sans, talih.

URAZA: (Ar.)Er. 1. Hediye, armagan. 2. Konuga çıkarılan yiyecek.

URGUN: (Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmus. Vurgun, asık. 2. Gizli.

URHAN: (Tür.) Er. - Yüksek rütbeli han.

URKAN: (Tür.) Er. 1. Kale hendegi. 2. Sehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer.

URLUK: (Tür.) Er. - Aile, soy sop. Tohum.

URUÇ: (Ar.) - Yukarı çıkma, yükselme, agma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

URUK: (Tür.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kusak, soy.

URUZ: (Tür.) Er. - Hedef, amaç, gaye.

URVE: (Tür.) - Kulp, saglam. Urvetü'l-Vuska, saglam kulp. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Sahabeadlarındandır: Urve b. ez-Zübeyr.

URZA: (Ar.) - Hedef, amaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USAL: (Tür.) Er. 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düskün. 2. Önemsiz.

USALAN: (Tür.) Er. - Akıl alan, akıllı.

USALP: (Tür.) Er. - Akıllı yigit.

USARE: (Tür.) Ka. - Özsu.

USBAY: (Tür.) Er. - Akıllı, saygın kisi.

USBERK: (Tür.) Er. - Simsek gibi parlak akıllı kimse.

USBEY: (Tür.) Er. - Akıllı kisi.

USER: (Tür.) Er. - Akıllı kisi.

USHAN: (Tür.) Er. - Akıllı hükümdar.

USKAN: (Tür.) Er. - Akıllı soydan gelen.

USLU: (Tür.) - Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USLUER: (Tür.) Er. - Akıllı, olgun kisi.

USMAN: (Tür.) Er. - Akıllı, zeki kimse.

USUM: (Tür.) Er. - Akıllı.

USUN: (Tür.) - Hüzün. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

USUNBİKE: (Tür.) Ka. - Hüzünlü hanım.

UTARİD: (Ar.) - Merkür. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarakkullanılır.

UTBE: (Ar.) Er. - Meshur sahabelerden bazılarının ismi.

UTKAN: (Tür.) Er. 1. Zafer kazanmıs, muzaffer. 2. Serefli, onurlu soydan gelen.

UTKU: (Tür.) - Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulasılan, mutlu sonuç, zafer. - Erkek ve kadın adıolarak kullanılır.

UTMAN: (Tür.) Er. - Serefli, edepli, terbiyeli kimse.

UYAR: (Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun egen, uysal, nazik kimse.

UYARALP: (Tür.) Er. - Uysal, nazik yigit.

UYAREL: (Tür.) Er. - Uyar el.

UYGAN: (Tür.) Er. - Uyumlu, uyan.

UYGAR: (Tür.) - Kültürlü, egilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGU: (Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGUN: (Tür.) 1. Yakısır, yarasır, elverisli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGUNEL: (Tür.) Er. - Uygun el.

UYGUNER: (Tür.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu.

UYGUR: (Tür.) 1. Orta Asya'da büyük devlet ve uygarlık kurmus, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmısolan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYGURALP: (Tür.) Er. - Uygar yigit. Uygur'a mensup kisi.

UYSAL: (Tür.) - Yumusak baslı, uyumlu, boyun egen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UYUN: (Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZ: (Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, dogru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayıslı. 4. Yakın,içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZALP: (Tür.) Er. - İyi, temiz, akıllı, anlayıslı yigit.

UZAY: (Tür.) - Bütün varlıkların içinde bulundugu sonsuz bosluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZBAY: (Tür.) Er. - İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kisi.

UZCAN: (Tür.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan.

UZEL: (Tür.) - Usta, becerikli kisi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZER: (Tür.) Er. - Becerikli, akıllı kisi.

UZGÖREN: (Tür.) Er. - Gerçegi önceden görebilen.

UZHAN: (Tür.) Er. - Ülke ve halkına faydalı olan.

UZKAN: (Tür.) Er. - Erdemli soydan gelen.

UZLET: (Ar.) Er. - Bir kenara çekilip toplum yasayısından ayrı kalma.

UZMA: (Ar.) - Büyük, en büyük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

UZMAN: (Tür.) - Belli bir is ya da konuda bilgi, görüs ve becerisi olan kimse. - Erkek ve kadın adıolarak kullanılır.

UZSAN: (Tür.) Er. - Becerisi ve diger iyi nitelikleriyle tanınan.

UZSOY: (Tür.) Er. - Ýyi nitelikli soydan gelen.

UZTAN: (Tür.) Er. - Uz - tan.

UZTAS: (Tür.) Er. - Uz - tas.

UZTAV: (Tür.) Er. - Uz - tav.

UZTAY: (Tür.) Er. - Uz - tay.

UZTEKİN: (Tür.) Er. - Uz - tekin.

ÜBAB: (Ar.) Er. - Siddetli, taskın sel suyu.

ÜBABE: (Ar.) Ka. - (bkz. Übab).

ÜBEY: (Ar.) Er. - Sahabedendir. Übey b. Ka'b.

ÜBEYDULLAH: (Ar.) Er. - Allah'ın kulu.

ÜBEYD: (Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÜBEYDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Übeyd).

ÜBHET: (Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk.

ÜÇEL: (Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜÇER: (Tür.) Er. - Üç er.

ÜÇGÜL: (Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül.

ÜÇOK: (Tür.) Er. - Oguz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oguz boyuna verilen ad.

ÜFTADE: (Fars.) Ka. 1. Düsmüs, düskün. 2. Asık.

ÜFTADEGİ: (Fars.) Er. - Düskünlük.

ÜGE: (Tür.) - Ünlü, söhretli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜKE: (Tür.) - Onur, seref. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜKSÜM: (Ar.) Ka. - Çayırı, çimeni çok güzel bahçe.

ÜLEZ: (Tür.) 1. Batmakta olan günes. 2. Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLFER: (Ar.) - Büyük su, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLFET: (Ar.) 1. Alısma, kaynasma. 2. Görüsme, konusma. 3. Dostluk, arkadaslık. - Erkek ve kadın adıolarak kullanılır.

ÜLGEN: (Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - Ýsim olarak kullanılmaz.

ÜLGENALP: (Tür.) Er. 1. Yüce, ulu, yigit. 2. Ülgen - alp.

ÜLGENER: (Tür.) Er. Yüce, ulu kimse. - Ülgen - er.

ÜLGER: (Tür.) - Kumas vb. seylerdeki ince tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLGÜ: (Tür.) Er. 1. Yakısıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.

ÜLKE: (Tür.) 1. Bir devletin egemenligi altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve kadınadı olarak kullanılır.

ÜLKEM: (Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKEN: (Tür.) - Senin yurdun, senin vatanın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKENUR: (Tür.) - Yurdunu aydınlatan ısık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKER: (Tür.) - Boga burcunda yedi yıldızdan biri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜ: (Tür.) - Amaç edinilen, ulasılmak istenilen sey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜM (Tür.) - Amacım, ulasmak istedigim sey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLKÜMEN: (Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye baglı olan kimse.

ÜLKÜSEL: (Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü niteliginde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜLMEN: (Tür.) Er. - Denizci, deniz adamı.

ÜMERA: (Ar.) Er. - Beyler, emirler.

ÜNAN: (Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSA: (Ar.) Ka. - Kadın, kız, nisa.

ÜMİT: (Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜMMET: (Ar.) - Bir peygambere inananların hepsi. Ýslam dinine baglı olanların hepsine verilen ad.

ÜMMİYE: (Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili.

ÜMMÜHAN: (Ar.) Ka. – Hükümdar anası.

ÜMNİYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet.

ÜMRAN: (Tür.) - (bkz. Ümran). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNAL: (Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNALAN: (Tür.) Er. - Adı duyulmus, ün kazanmıs.

ÜNALDI: (Tür.) Er. - Ün aldı.

ÜNALMIŞ: (Tür.) Er. - Ün ve san kazanmıs.

ÜNALP: (Tür.) Er. - Tanınmıs, ünlü, yigit.

ÜNAY: (Tür.) - Ay gibi tanınmıs, ünü parlak, söhretli.

ÜNEK: (Tür.) Er. 1. Kahraman, yigit. 2. Ünlü tanınmıs.

ÜNER: (Tür.) Er. - Tanınmıs, ünlü yigit.

ÜNGÖRMÜŞ: (Tür.) Er. - Ün görmüs.

ÜNGÜN: (Tür.) Er. - Ün gün.

ÜNGÜR: (Tür.) Er. - Magara.

ÜNKAN: (Tür.) Er. - Tanınmıs soydan gelen, soylu kan.

ÜNLEM: (Tür.) - Ses, seda, çagrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜ: (Tür.) - Tanınmıs, adı duyulmus söhretli, sanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜER: (Tür.) Er. - Tanınmıs, ünlü kimse.

ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan.

ÜNLÜSOY: (Tür.) Er. - Tanınmıs soydan gelen.

ÜNSAÇ: (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAL: (Tür.) - Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAN: (Tür.) - (bkz. Ünsal). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEV: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVEN: (Tür.) - Ün seven. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVER: (Tür.) - Ün sever. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEViN: (Tür.) - Ün sevin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSi: (Ar.) Er. 1. Alısmıs, sokulgan. 2. Arkadas, dost.

ÜNSiYYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünsi).

ÜNÜVAR: (Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmıs. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVER: (Tür.) - Ünlen, tanınmıs ol, insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVERDi: (Tür.) Er. - Ün verdi. -(bkz. Ünver).

ÜNVEREN: (Tür.) Er. - Ün veren.

ÜNZiL: (Ar.) Er. - Gönderilmis, indirilmis, inzal olunmus.

ÜNZiLE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünzil).

ÜRMEGÜL: (Tür.) Ka. - Sarmasık.

ÜRÜN: (Tür.) 1. Üretilen, yararlı sey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk,bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜRÜNAY: (Tür.) Ka. - Ürün ay.

ÜRÜNDÜ: (Tür.) Er. - Seçilmis, seçkin.

ÜRÜNDÜBAY: (Tür.) Er. - (bkz. Üründü).

ÜSGEN: (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelismis.

ÜSTAM: (Ar.) Er. 1. Altın veya gümüsten yapılmıs at eyeri. 2. Emin, güvenilir.

ÜSTAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek yüce.

ÜSTEK: (Tür.) Er. - Yüksek, yüce.

ÜSTEL: (Tür.) Er. - (bkz. Üstek).

ÜSTER: (Tür.) Er. - Çok degerli kimse.

ÜSTÜN: (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galipgelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜSTÜNBAY: (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, basarılı kimse.

ÜSTÜNDAğ: (Tür.) Er. - Üstün dag.

ÜSTÜNER: (Tür.) Er. - Üsten - er.

ÜVEYS: (Ar.) Er. - isteyen, arzu eden.

ÜZER: (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü.

ÜZEYiR: (Ar.) Er. - Kur'an-ı Kerim'de adı geçen, peygamber olup olmadıgıkonusunda ihtilaflı görüsler bulunan kisi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer.

ÜZÜM: (Tür.) Ka. - Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi.